ហេតុផលដែលខ្មែរមិនសូវរួបរួមសាមគ្គី Reasons why Khmers are not very united

 ហេតុផលដែលជារឿងពិបាកធ្វើឱ្យជនជាតិខ្មែររួបរួមសាមគ្គីគ្នា អាចផ្អែកលើអរិយធម៌ ប្រវត្តិសាស្ត្រ កត្តាសង្គមនយោបាយ និងចិត្តវិជ្ជាជាច្រើន។ ខា

ងក្រោមនេះគឺជាហេតុផលមួយចំនួនសំខាន់ៗ និងផលវិបាកដែលបានកើតឡើងពីការខ្វះសាមគ្គីភាព៖

ហេតុផលដែលខ្មែរមិនសូវរួបរួនសាមគ្គី



  1. រឿងខ្លាចគ្នា និងសង្ស័យគ្នា
    ប្រវត្តិសាស្ត្រកាលពីអតីតកាលមានសង្គ្រាមប្រជាជន ការប្រឆាំងគ្នាផ្ទៃក្នុង ធ្វើឱ្យមនុស្សខ្មែរជាច្រើនក្លាយជាអ្នកមិនជឿទុកចិត្តគ្នា។

  2. អភិវឌ្ឍន៍ខុសគ្នាទៅតាមតំបន់
    ការខ្វះសមធម៌ក្នុងការចែកចាយធនធាន ធ្វើឱ្យប្រជាជនខ្មែរមានទឹកចិត្តខុសគ្នា និងមិនឃើញអត្ថប្រយោជន៍នៃការរួបរួនគ្នា។

  3. អត្តនិយមខ្ពស់ (Individualism)
    មនុស្សខ្មែរជាច្រើនមានចំណង់ប្រកួតប្រជែងគ្នា និងចូលចិត្តការជោគជ័យផ្ទាល់ខ្លួន ជាងការជួយគ្នាជាក្រុម។

  4. ស្ថាប័នសង្គមមិនរឹងមាំ
    គ្មានអង្គការឬក្រុមដឹកនាំជាតិនិយមរឹងមាំសម្រាប់បណ្តុះបណ្តាលឬជម្រុញឱ្យសហការជាជាតិ។

  5. បរិយាកាសនយោបាយខ្វះសេរីភាព
    មនុស្សខ្លះរងការគំរាមកំហែងពេលចូលរួមក្នុងសកម្មភាពសង្គម ឬសមាគមជាតិ ដែលធ្វើឱ្យមនុស្សបន្លាចនឹងការរួមចំណែក។

ហេតុផលបន្ថែមដែលជនជាតិខ្មែរមិនសូវសាមគ្គីគ្នា

  1. បែបបង្ហាញអំណាច និងរបបអង្គភាពមិនស្មើភាព
    នៅក្នុងសង្គមខ្មែរមានការយល់ថា "អ្នកធំនៅលើ អ្នកតូចនៅក្រោម" ដែលធ្វើឱ្យមនុស្សខ្លះមានអាកប្បកិរិយាមិនគោរពគ្នា ឬមិនយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើគ្នា។

  2. សុខចិត្តនៅតែស្ងៀមស្ងាត់ (Culture of silence)
    ប្រជាជនខ្មែរជាច្រើនសុខចិត្តមិននិយាយចេញទេ ព្រោះខ្លាចមានគ្រោះថ្នាក់ ឬគ្មានជំនឿថាសំឡេងខ្លួនមានអត្ថន័យ។ វាបណ្ដាលឱ្យខ្វះភាពរួបរួនក្នុងការទាមទារសិទ្ធិរួម។

  3. បំណងឯកអគ្គនាយក និងប្រជែងភាពជាអ្នកដឹកនាំ
    នៅពេលមានការរួមគ្នា ច្រើនដងកើតមានការរបៀប “ម្នាក់មួយផ្លូវ” ឬប្រជែងឋានៈ ជួយបំបែកភាពរួមគ្នា។

  4. អប់រំសង្គមមិនលើកទឹកចិត្តសាមគ្គីភាព
    បណ្ដុះបណ្ដាលជាច្រើនផ្អែកលើការប្រកួតប្រជែង មិនបានដាក់សារៈសំខាន់លើការសហការនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ជាតិ។

  5. ការរីកចម្រើនបែបសម្បទានិម្មិត (Materialism)
    នៅក្នុងសង្គមខ្លះ មានការថែរក្សាឥទ្ធិពល និងសម្បត្តិជាងការអភិវឌ្ឍសេចក្ដីស្ម័គ្រចិត្តឬអារម្មណ៍ស្មោះត្រង់គ្នា។


ផលវិបាកនៃការខ្វះសាមគ្គីភាព

  1. ការពិបាកអភិវឌ្ឍន៍ជាតិ
    ពេលមិនសាមគ្គីគ្នា គម្រោង និងយុទ្ធសាស្ត្រអភិវឌ្ឍជាតិជាច្រើនអាចបរាជ័យដោយសារ ខ្វះការសហការនិងគាំទ្រ។

  2. ការរំលឹកអតីតកាលបែបច្រណែនស្ទាក់ស្ទើរ
    គ្មានការរួបរួនបញ្ចប់ជម្លោះ ឬការអភ័យទោសច្បាស់លាស់ ទើបបង្កការខឹងនិងបែងចែកជំនាន់ក្រោយ។

  3. ជាតិខ្វះសេចក្ដីក្លាហាននិងកម្លាំងក្នុងការពារខ្លួន
    ពេលដែលមនុស្សមិនរួបរួនគ្នា វាជាប្រភពនៃភាពងាយរងគ្រោះ ពីការបំពានដោយមហាអំណាចក្រៅប្រទេស។

  4. វប្បធម៌ និងអត្តសញ្ញាណជាតិហានិភ័យនឹងរលាយ
    ពេលគ្នាមិនរួបរួនក្នុងការអភិរក្សភាសា វប្បធម៌ និងប្រពៃណី ខ្មែរអាចបាត់បង់អត្តសញ្ញាណផ្ទាល់ខ្លួន។

  5. មនុស្សខ្មែរមិនគោរពគ្នា
    បង្កឱ្យមានការបញ្ចេញពាក្យបណ្ដាលអោយរើសអើងគ្នា ធ្វើឱ្យសង្គមខ្មែរបែកខណ្ឌគ្នា ហើយបាត់បង់សេចក្ដីគោរពដទៃ។

  1. បង្កការបែកបាក់នៅក្នុងសហគមន៍ និងសង្គម
    ពេលគ្មានសាមគ្គីភាព គម្រោងឯកសណ្ឋាន ឬបេសកកម្មរួមនឹងត្រូវបរាជ័យ ឬត្រូវបកប្រែទៅជាការប្រយុទ្ធគ្នា។

  2. ឱកាសរីកចម្រើននៃជាតិត្រូវបានបាត់បង់
    សមត្ថភាពប្រជាជនមិនអាចប្រើបានជាកម្លាំងរួម ពីព្រោះអ្នកខ្លះត្រូវបានរំលង ឬគ្មានឱកាសចូលរួម។

  3. ជាតិខ្មែរមិនអាចឈរឡើងយ៉ាងរឹងមាំនៅលើឆាកអន្តរជាតិ
    ពេលខ្មែរមិនរួមគ្នា ប្រទេសជាតិខ្មែរនឹងខ្វះទំនុកចិត្តពីសហគមន៍អន្តរជាតិ និងបាត់ឱកាសនយោបាយ-សេដ្ឋកិច្ច។

  4. ជំនាន់ក្រោយខ្វះគំរូល្អ
    កូនចៅនឹងស្ទាក់ស្ទើរ ឬមិនសូវចង់រួមចំណែកជាតិ ព្រោះគ្មានគំរូសាមគ្គីភាពឱ្យគួរចងចាំ។

  5. បណ្ដាលឱ្យសត្រូវអាចបំបែកបន្លាយជាតិសាសន៍បានងាយ
    ពេលខ្មែរមិនរួមគ្នា គេអាចប្រើយុទ្ធសាស្ត្របែងចែកដើម្បីគ្រប់គ្រង ឬចាក់សោភាគីនយោបាយ និងសេដ្ឋកិច្ច។


ដំណោះស្រាយអាចធ្វើបាន (សង្ខេប)

  • ដំបូងចាប់ផ្ដើមពីការអប់រំផ្លូវចិត្ត និងវប្បធម៌សាមគ្គី។

  • បង្កើនការចូលរួមសង្គម និងការចែករំលែកបញ្ហាទៅវិញទៅមក។

  • ផលិតកម្មពង្រឹងស្មារតីសហការរវាងជំនាន់។

  • ដឹកនាំដោយគំរូល្អ មានសុចរិត និងរួមសំណេះសំណាលជាមួយប្រជាជន។


ដោយ៖ ទេពម្យូរ៉ា

    តើអ្នកចង់បានអត្ថបទ រឺសុន្ទរកថារូបមន្តអប់រំអំពីសាមគ្គីភាពខ្មែរ សម្រាប់សាលា ឬកម្មវិធីបង្រៀន

    ចូរប្រាប់មក!

    Post a Comment

    សូមអរព្រះគុណនិងអរគុណប្រិយមិត្តបានចូលរួមយោបល់ព្រមទាំងចែករំលែកអត្ថបទជាចំណែកជូនចំណេះដឹងទៅកាន់អ្នកអាន។

    Previous Post Next Post