ដើម្បីឱ្យជីវិតរស់នៅមានសុភមង្គលនិងមានសេចក្តីសុខ

 ដើម្បីឱ្យជីវិតរស់នៅមានសុភមង្គលនិងមានសេចក្តីសុខ ត្រូវមានការយល់ដឹង និងការត្រៀមខ្លួនជាច្រើនផ្នែក។ 

"ដើម្បីឱ្យជីវិតរស់នៅមានសុភមង្គលនិងមានសេចក្តីសុខ"

គឺជាសំណួរដែលជ្រៅ ហើយជាសំណួរមួយដែលមនុស្សជាច្រើនស្វែងរកចម្លើយរយៈពេលជាយូរក្នុងជីវិត។ ខ្ញុំនឹងឆ្លើយជាការសង្ខេបមួយស្រួលយល់ បញ្ចូលទាំងអត្ថន័យស្មើនឹង ចរិត, ចិត្ត, និង ទំនាក់ទំនងជាសង្គម ដូចខាងក្រោម៖

ដើម្បីឱ្យជីវិតមានសុភមង្គលនិងសេចក្តីសុខ គឺ៖

១. ចេះស្រឡាញ់ខ្លួនឯង និងទទួលស្គាល់ខ្លួនឯង

បើមនុស្សមិនទទួលខ្លួនឯង ក៏មិនអាចទទួលសុខភាពផ្លូវចិត្តបានឡើយ។

✅ ចិត្តស្ងប់ គឺជាមូលដ្ឋាននៃសេចក្តីសុខ។

២. រកឃើញនូវគោលបំណងនៃជីវិត

មនុស្សណាមានគោលដៅ គេនឹងមានការលះបង់ និងមានចំណង់ចំណូលចិត្តក្នុងជីវិត។

✅ គោលបំណងគឺផ្លូវដឹកនាំសុភមង្គល។

៣. មានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយគេ

មនុស្សជាមនុស្សសង្គម។ សុភមង្គលមិនអាចកើតឡើងដោយឯកឯង។

✅ សេចក្តីស្រឡាញ់ និងមេត្តាករុណាជាគន្លឹះនៃសុភមង្គលជាភាគីទាំងពីរ។

៤. ចេះអរគុណនឹងអ្វីដែលមាន

ការរីករាយនឹងអ្វីបច្ចុប្បន្ន គឺជាចម្បងនៃចិត្តសុខ។

✅ មនុស្សអរគុណគឺអ្នកមានជាងគេ ទោះបីគេមានតិច។

៥. រស់នៅសាមញ្ញ និងមិនប្រាថ្នាអ្វីលើស

ការរស់ក្នុងភាពសាមញ្ញ នាំឱ្យចិត្តស្ងប់។

✅ សុភមង្គលពិត មិនមែនស្ថិតនៅក្នុងទ្រព្យសម្បត្តិ ឬអំណាចទេ។

៦. មានសុខភាពល្អ (ផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្ត)

កាយសុខ ចិត្តសុខ ជាដៃគូដ៏សំខាន់នៃជីវិតល្អ។

✅ មនុស្សដែលឲ្យតម្លៃសុខភាព គឺកំពុងថែរក្សាសុភមង្គលអនាគត។

ខាងក្រោមជាការពិភាក្សាអំពី វិធីសាស្រ្តនាំឲ្យមានសុភមង្គលនិងសេចក្តីសុខជាមួយនឹងការប្រៀបធៀប និងបដិរូបន័យ៖

១. ការយល់អំពីសុភមង្គល និងសេចក្តីសុខ

សុភមង្គល ជារសជាតិសប្បាយចិត្ត កើតចេញពីអារម្មណ៍ជោគជ័យ ក្តីស្រឡាញ់ ឬការបំពេញតាមបំណង។

សេចក្តីសុខ ជារសជាតិប្រកបដោយភាពស្ងប់ស្ងាត់គ្មានការអង្គងអង្គាយ ដូចជា ការមិនមានបញ្ហាភាពគ្រប់គ្រាន់នៃផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្ត។

> សុភមង្គលគឺដូចជាផ្កាឈូកដ៏ស្រស់ស្អាត តែសេចក្តីសុខគឺដូចជាស្រះទឹកដែលបង្ហូរទៅបង្កើតដើមឈើនិងផ្កានោះ។ ពោលគឺ សេចក្តីសុខជាមូលដ្ឋាននាំទៅរកសុភមង្គល។

២.ត្រូវធ្វើយ៉ាងដូចម្តេច?

ក. ការព្រមព្រៀងជាមួយខ្លួនឯង

* ប្រៀបធៀប៖ ដូចជាការសុខចិត្តយកឯកសណ្ឋានសំរាប់កីឡាការនៅលើវាលប្រកួត។ អ្នកនឹងលេងបានល្អ បើអ្នកព្រមទទួលខ្លួនឯងមិនគិតបៀបច្រឡំ។

* បដិរូបន័យ៖ ខ្លួនឯងគឺដូចជាផ្ទះ អ្នកត្រូវសម្អាតផ្ទះស្មារតីជាប្រចាំ ដើម្បីគេនិងខ្លួនឯងអាចរស់នៅក្នុងបរិយាកាសស្ងប់ស្ងាត់។

ខ. ការថែទាំសុខភាពផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្ត គឺជាការចាំបាច់អាចបោះបង់បានឡើយ ត្រូវថែទាំជានិច្ច។

* ប្រៀបធៀប៖ ដូចជាការថែរក្សារថយន្ត អ្នកត្រូវផ្លាស់ប្រេងជាប្រចាំដើម្បីមិនឲ្យម៉ាស៊ីនខូច។

* បដិរូបន័យ៖ សុខភាពគឺជាមូលដ្ឋានដូចជាសំណង់ក្រោមផ្ទះ។ ទោះផ្ទះស្រស់ស្អាតយ៉ាងណា បើសំណង់មិនរឹងមាំ វានឹងរលំ។

ឧទាហរណ៍៖ ចេះទទួលស្គាល់ និងអរគុណចំពោះអ្វីដែលមាន

ប្រៀបធៀប៖ ដូចជាការអរគុណចំពោះចំណិតអាហារ — ទោះវាមិនសម្បូរដូចអ្នកផ្សេងៗក៏ដោយ ក៏វាបង្កើតអារម្មណ៍សប្បាយចិត្ត។

បដិរូបន័យ៖ អរគុណគឺដូចជាទឹកធ្វើឱ្យផ្កានៅក្នុងចិត្តដុះលូតលាស់។ អ្នកដែលមិនចេះអរគុណ គឺដូចជាអ្នកមានសួនច្បារមានទឹកមិនចេះប្រើប្រាស់ល្អ។

គ. ការយកចិត្តទុកដាក់លើទំនាក់ទំនងជាសង្គម៖ នេះគឺជាភាពចាំបាច់ហើយ ការយកចិត្តទុកដាក់គឺជាគន្លឹះសម្រាប់ចាក់ទម្លុះភាពអវិជ្ជមាន កាច់បំពាក់ភាពមានៈ អត្តភាពជាធំ ដឹងគេ ដឹងខ្លួន...។

* ប្រៀបធៀប៖ ដូចជាការប្រមាញ់ភ្លើងលើមុខកញ្ចក់ — ទំនាក់ទំនងល្អនាំឲ្យមានពន្លឺចិត្ត។

* បដិរូបន័យ៖ មនុស្សដូចជាផ្កា ត្រូវការថ្នាំនិងទឹក — ការយកចិត្តទុកដាក់គ្នាគឺជាទឹកនិងពន្លឺ។

ឃ. ការមានគោលដៅនិងគុណធម៌

មនុស្សជាច្រើនរស់ក្នុងអតីតកាល ឬបារម្ភអនាគត ដោយភ្លេចថាពេលបច្ចុប្បន្ន ជាអ្វីតែមួយដែលមានពិត។ ការរស់នៅក្នុងពេលនេះ គឺជាគន្លឹះនៃសេចក្តីសុខ។ ត្រូវមានគោលដៅដើម្បីទៅ សន្សំដោយដោយមិនបោះបង់

* ប្រៀបធៀប៖ ដូចជាថ្នល់ផ្លូវ ដែលជួយឲ្យរថយន្តទៅដល់គោលដៅដោយសុវត្ថិភាព។

* បដិរូបន័យ៖ គោលដៅគឺជាផ្លូវ និងគុណធម៌ជាឧបករណ៍ដើរតាមផ្លូវ — បើអ្នកមានទាំងពីរ អ្នកនឹងដល់កន្លែងដែលមានសុភមង្គលពិតប្រាកដ។

=> សុភមង្គលនិងសេចក្តីសុខមិនមែនជាអ្វីមកដោយចៃដន្យទេ។ តែងតែមានហេតុផលដល់ព្រម ខំដាំ ខំថែ មានផ្លែបំប៉នថ្នាំជី ព្រមទាំងរៀនយល់អំពិបរិយាកាស កាលអាកាសទើបល្អប្រសើរ។

វាដូចជាផ្កាដែលត្រូវការថ្នាំលាប ទឹក និងពន្លឺព្រះអាទិត្យ។ 

បើអ្នកចេះថែវា — តាមរយៈការស្រឡាញ់ខ្លួនឯង អភិវឌ្ឍចិត្ត និងរក្សាទំនាក់ទំនងល្អ — វានឹងដុះឡើងនិងភ្លឺស្វាងដូចជាមានពន្លឺព្រះអាទិត្យក្នុងជីវិត។

=> ជីវិតនៃសុភមង្គល គឺការចេះរស់នៅជាមួយចិត្តដ៏ស្ងប់ស្ងាត់ និងបំពេញដោយមេត្តាអើយសុភមង្គលគឺមិនមែនស្វែងរកតាមពិភពលោកក្រៅទេ ប៉ុន្តែវាគឺបញ្ចេញពីចិត្តដែលអភិវឌ្ឍដោយស្មារតីស្រឡាញ់ និងការយល់ដឹងចំពោះជីវិត។

=> សុភមង្គលនិងសេចក្តីសុខមិនមែនជាគោលដៅដ៏លំបាកដូចសង្វាឡើងភ្នំទេ។ វាជាផ្នែកខ្លះៗក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ ដូចជាអំពើល្អ តម្លៃចិត្ត បំណងល្អ និងសកម្មភាពធម្មតាដែលធ្វើដោយចិត្តស្មោះត្រង់។

=> ការរស់នៅដោយដឹងថា “ថ្ងៃនេះខ្ញុំបានធ្វើអ្វីមួយដែលមានន័យ” គឺជាកម្រិតខ្ពស់នៃសុភមង្គល។ សេចក្តីសុខមិនមែនស្ងៀមស្ងាត់ទេ — វាជាសម្លេងនៃចិត្តដែលបានសម្រាកក្នុងសន្តិភាព។

ដោយ៖ ទេពម្យូរ៉ា