ព្រះពុទ្ធសាសនា
និង ការអភិវឌ្ឍន៍សង្គមខ្មែរ
តាមវចនានុក្រមខ្មែរ «សាសនា» មកពីពាក្យ«សាសន»ដែលមានន័យថាពាក្យបណ្តាំ,ពាក្យផ្តាំផ្ញើ;ពាក្យប្រៀនប្រដៅ,ការប្រៀនប្រដៅ;សាសនា,លទ្ធិ;ពាក្យបង្គាប់,ការបង្គាប់ញ្ជា;ដំណឹង;សំបុត្រ;ពាក្យប្រកាស,ការកាសប្រាប់;ការជឿស្ដាប់;ការដាក់ទណ្ឌកម្ម,ការផ្ចាលទោស;ការកែ សម្រួល; ការគ្រប់គ្រង;ការត្រួតត្រា ។
សាសនាគឺជាភាពយល់ដឹងនិងជំនឿមុតមាំរបស់មនុស្សដែលធ្លាប់បដិបត្តិមកឬខ្លះដែលគេគិតជាភាពសម្រាប់បូជា។(Durhkeim,1912)សាសនាគឺជាប្រព័ន្ធរួមនៃជំនឿនិងការបដិបត្តិដែលជាប់ទាក់ទងទៅនឹងវត្ថុសក្តិសិទ្ធិ
សាសនាផ្នែកលោកខាងលិច។
ប្រភេទសាសនា
មានសាសនាខ្លះមានចំណាស់ដូចជាព្រះពុទ្ធសាសនា
គ្រិស្ដសាសនា សាសនាអ៊ីស្លាម លទ្ធិហិណ្ឌូ នឹងសាសនាពួកជីហ្វ។
មានសាសនាដែលជឿនូវព្រះតែមួយ(អាទិទេពនិយម)និងមានសាសនា ដែលជឿនូវទេវច្រើន(ពហុ ទេពនិយម)
ហើយនឹង សាសនាទេវនិយម និងអទេវនិយម។សាសនា បានដល់ការប្រមូលផ្តុំនូវប្រ
ព័ន្ធនៃវប្បធម៌ប្រព័ន្ធនៃជំនឿនិងជាទិដ្ឋភាព ពិភពលោកដែលកំណត់សញ្ញាល័ក្ខសម្ព័ន្ធភាពជាមូយនឹងមនុស្សជាតិទៅដល់ចិត្តវិញ្ញាណនិងគុណធម៌ចរិយធម៌។
អ្នកស្រាវជ្រាវខ្លះបានបែងចែកសាសនាជា៣ប្រភេទគឺ
១- សាសនាពិភពលោក (world
religions )
២- សាសនាអន្តោគ្រាម
(indigenous religions)
៣- ចលនាសាសនាថ្មី
(new
religious movements)
👉👉 មានសំនួរ/អត្ថបទ បន្តទៀត
សូមចុចអាសយដ្ឋានខាងក្រោម ៖
សូមអរព្រះគុណនិងអរគុណ!