ប្រស្នាព្រះបាតិមោក្ខ ភាគ ទី១ បុច្ឆា _ វិសជ្ជនា ខ ទី ២១ ដល់ ៣០

                             ប្រស្នាព្រះបាតិមោក្ខ

២១. បុ. បាចិត្តិយ ប្រែ ដូចម្ដេច?

វិ ប្រែថា អាបត្តិដែលភិក្ខុត្រឡប់សំដែងផ្សេងពីអាបត្តិដទៃ អាបត្តិនេះបើភិក្ខុត្រូវហើយ គប្បីត្រឡប់ប្រើបាលីដូច្នេះថា

គារយ្ហំ( អាវុសោ ឬ ភន្តេ) ធម្មំ អាបជ្ជឹ អសប្បាយំ បាដិទេសនីយំ តំ បដិទេសមិ ដូច្នេះ ។

២២. បុ. ទុក្កដ ប្រែ ដូចម្ដេច?

វិ. ប្រែថា អំពើអាក្រក់ ភិក្ខុណាត្រូវហើយ ភិក្ខុនោះឈ្មោះថាធ្វើអាក្រក់ ធ្វើមិនល្អ ធ្វើខុសប្រាសចាកសទ្ធម្ម ដូចបុគ្គលធ្វើបាបក្នុងទីវាល ឬក្នុងទីកំបាំងមុខ ឈ្មោះថា ភិក្ខុធ្វើអំពើអាក្រក់ ។

២៣. បុ. ទុព្ភាសិត ប្រែ ដូចម្ដេច?

វិ. ប្រែថា ពោលពាក្យអាក្រក់ ពាក្យណាដែលជាពាក្យអាក្រក់អ្នកប្រាជ្ញត្មះតិះដៀល ភិក្ខុណានូវពាក្យនោះ ឈ្មោះថា ពោលនូវពាក្យអាក្រក់ ។

២៤. និស្សគ្គិយបាចិត្តិយ និង សុទ្ធិកបាចិត្តិយ សេចក្ដីផ្សេងគ្នាដូចម្ដេច?

វិ. ផ្សេងគ្នាដូច្នេះ និស្សគ្គិយបាចិត្តិយ ភិក្ខុលះបង់វត្ថុដែលបានមកមិនប្រកបដោយធម៌ហើយសិន ទើបសំដែងអាបត្តិដាច់ ចំណែកសុទ្ធិក

បាចិត្តិយ សំដែងអាបត្តិតែម្ដងមិនចាំបាច់លះ ។

២៥. បុ. អាការៈដែលភិក្ខុនឹងត្រូវអាបត្តិនោះមានប៉ុន្មានយ៉ាង?

វិ. មាន ៦ យ៉ាងគឺ

១​ អលជ្ជិតា អាការៈមិនអៀនខ្មាស

២ អញ្ញាណតា អាការៈមិនចេះមិនដឹង

៣ កុក្កុច្ចប្បកតត្តា អាការៈបំពានសេចក្ដីសង្ស័យ

៤ អកប្បិយេ កប្បិយសញ្ញិតា អាការៈសម្គាល់ថាគួរក្នុងវត្ថុមិនគួរ

៥ កប្បិយេ អកប្បិយសញ្ញិតា អាការសម្គាល់ថាមិនគួរវត្ថុមិនគួរ

៦ សតិសម្មោសា អាការៈភ្លេចស្មារតី ។

២៦. បុ. ភិក្ខុត្រូវអាបត្តិដោយអាការមិនអៀនខ្មាសនោះយ៉ាងណា?

វិ. ភិក្ខុដឹងជាក់ថាជាវត្ថុមិនគួរហើយ ប្រព្រឹត្តធ្វើឲ្យកន្លងបញ្ញត្តទាំងបំពាន ។ ឧទាហរណ៍ ភិក្ខុក្លែងធ្វើត្រូវអាបត្តិភិក្ខុបិទបាំងលាក់លៀមអាបត្តិដែលត្រូវហើយ ភិក្ខុផ្អៀងទៅកាន់ដំណើរអគតិឲ្យលង់ដល់ថ្នាក់ត្រូវអាបត្តិ ភិក្ខប៉ុណ្ណេះពួក ហៅថា អលជ្ជិបុគ្គល ។

២៧. បុ. ភិក្ខុត្រូវអាបត្តិដោយអាការបំពានសេចក្ដីសង្ស័យនោះ ដូចម្ដេច?

វិ. កាលបើមានសេចក្ដីសង្ស័យកើតឡើង អាស្រ័យវត្ថុគួរនិងវត្ថុមិនគួរ តាមច្បាប់ត្រូវឲ្យភិក្ខុសួរលោកអ្នកទ្រទ្រង់វិន័យជាមុនសិន បើឃើញថាជាវត្ថុគួរសឹមធ្វើ បើឃើញថាវត្ថុមិនគួរទេ កុំគប្បីធ្វើ ភិក្ខុនេះមិនដូច្នោះ ចេះតែធ្វើប្រថុយថាគួរៗទៅយ៉ាងនេះហៅថាភិក្ខុត្រូវអាបត្តិដោយអាការបំពានសេចក្ដីសង្ស័យ ។

២៨. បុ. ភិក្ខុត្រូវអាបត្តិដោយអាការសម្គាល់ថាវត្ថុមិនគួរ ក្នុងវត្ថុគួរដូចម្ដេច?

វិ. ភិក្ខុឆាន់សាច់ ដែលមិនគួរឆាន់ មានសាច់ខ្លាឃ្មុំជាដើម ដោយសម្គាល់ថាសាច់មិនគួរឆាន់ ដូចជាសាច់ខ្លាឃ្មុំជាដើមទៅវិញ ឬ ឆាន់ភោជនក្នុងកាលសម្គាល់ថាវិកាល យ៉ាងនេះហៅថា ភិក្ខុត្រូវអាបត្តិដោយអាការសម្គាល់ថាមិនគួរក្នុងវត្ថុគួរ ។

២៩. បុ. ភិក្ខុត្រូវអាបត្តិដោយអាការសម្គាល់ថាវត្ថុមិនគួរ ក្នុងវត្ថុគួរដូចម្ដេច?

វិ. ភិក្ខុឆាន់សាច់ដែលគួរឆាន់បាន ដូចសាច់ស្វករជាដើម ដោយសម្គាល់ថាសាច់មិនគួរឆាន់ ដូចជាសាច់ខ្លាឃ្មុំជាដើមទៅវិញ ឬ ឆាន់ភោជនក្នុងកាលសម្គាល់ថាវិកាល យ៉ាងនេះហៅថា ភិក្ខុត្រូវអាបត្តិដោយអាការសម្គាល់ថាមិនគួរក្នុងវត្ថុគួរ ។

៣០. បុ. ភិក្ខុត្រូវអាបត្តិដោយអាការភ្លេចស្មារតីនោះដូចម្ដេច?

វិ. ភិក្ខុប្រព្រឹត្តកន្លងសហសេយ្យសិក្ខាបទ និងចីវរប្បវាសសិក្ខាបទជាដើម ធ្វើឲ្យត្រូវអាបត្តិទាំងភ្លេចស្មារតី យ៉ាងនេះហៅថាភិក្ខុត្រូវអាបត្តិដោយអាការភ្លេចស្មារតី។

👉👉    មានសំនួរបន្តទៀត 

សូមចុចអាសយដ្ឋានខាងក្រោម ៖

សូមអរព្រះគុណនិងអរគុណ!